Towarzystwo Przyjaciół Rzek
Iny i Gowienicy

TPRIIG/AF31/2011                                Warszawa 28. 07. 2011r                                                                                        

   Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
    Departament Rybołówstwa

Szanowni Państwo,

W nawiązaniu do zaproszenia Pana Dyrektora Romana Wenerskiego przesyłamy  ogólne uwagi do zaprezentowanych przez Komisję Europejską zmian w Wspólnej Polityce Rybackiej. 

Proponowane przez KE zmiany we Wspólnej Polityce Rybackiej (WPRyb), w ramach jej reformy  idą naszym zdaniem w dobrym kierunku. Jest jednak kilka problemów, które,  mimo  niezbędnego większego stopnia szczegółowości, powinny już na obecnym etapie znaleźć się w zapisach  nowej Wspólnej Polityce Rybackiej .
Pierwsza kwestia to - w ramach wzmocnienia ekosystemowego podejścia do rybołówstwa- przygotowanie gruntu prawnego dla wyznaczania stref wyłączonych z rybołówstwa  i innego użytkowania przez człowieka (rezerwatów morskich). Zrealizowane w kilku krajach UE tego rodzaju projekty dowodzą sensowności szczególnej ochrony niektórych obszarów morskich, jako mateczników gwarantujących zachowania i skuteczne odradzanie cennych gatunków.
Druga uwaga dotyczy objęcia  zarządzaniem części wód śródlądowych o istotnym znaczeniu dla naturalnego rozrodu ryb dwuśrodowiskowych przez departamenty rybołówstwa morskiego oraz WPRyb. Istotne tarłowe dorzecza tych ryb winny w pierwszym rzędzie pełnić funkcje przyrodnicze służące w szczególności rybołówstwu i, jako takie, winny być wyłączone z programów zabudowy hydrotechnicznej oraz intensywnego rolnictwa, czy innych działań, kolidujących z celami przyrodniczymi.   
Te sugestie zawarliśmy już wcześniej w  komentarzu do „Zielonej Księgi”, ale nie znajdujemy ich w obecnej propozycji WPRyb.W pełni podzielamy sugestię o konieczności redukcji odrzutów w rybołówstwie, stopującej marnotrawstwo zasobów, jednak musimy podkreślić konieczność przygotowania systemu skutecznej kontroli realizacji tych działań. Nowa WPRyb powinna jednoznacznie określić, których technik i narzędzi będzie dotyczyć forma „bezodrzutowa”, bowiem jest wiele narzędzi umożliwiających skuteczne uwalnianie niepożądanych gatunków lub osobników niewymiarowych. Takie doprecyzowania są naszym zdaniem konieczne już na etapie wyznaczenia „kierunku bezodrzutowego” w WPRyb, by nie otworzyć furtki dla nadużyć i nieuzasadnionej presji na np. niewymiarowe osobniki cennych gospodarczo gatunków, lub połowy gatunków będących w okresie ochronnym.

Z poważaniem
Artur Furdyna
Przewodniczący TPRIIG

Radosław Gawlik
Stowarzyszenie Ekologiczne EKo-UNIA